052. Trochę spóźnione...

To wcale nie tak, że przez ostatni rok nic nie robiłam, choć fakt, że blog leżał półmartwy, może sprawiać takie wrażenie. Czas nadrobić trochę te zaległości i pochwalić się (a jakże!) tym wszystkim, co zajmowało mi ręce :) Zacznę od czegoś, co jest spóźnione o ponad dwa miesiące, ale że na dniach znów sypnęło śniegiem... Bo śnieg, choćby padał w maju, zawsze budzi we mnie świąteczny nastrój, a prezentowany poniżej szalik jest tak świąteczny, jak tylko może.

A poza tym, chętnie wracam do tego projektu, bo to było coś, co sprawiało mi czystą frajdę właściwie na każdym etapie: od wyboru napisów i ich ułożenie, przez dobór czcionki, rozrysowanie liter (każdej z osobna!) po samo dzierganie.

Ten szalik chodził po mnie od dawna, ale początkowo zamierzałam ograniczyć się tylko do napisów w wersji polskiej i angielskiej. Nie wiem czemu, ale ubzdurałam sobie, że cyrylica będzie trudna do przeniesienia na dzianinę. Jednak rosyjski jest dla mnie równie ważny jak polski, chciałam to „С Рождеством” mieć i koniec. No to mam, i wcale to nie było trudne, w końcu co za różnica, polski czy rosyjski, jeśli nawet w trakcie czytania tej różnicy nie zauważam :) 

A szwedzkie „God Jul” dołożyłam, bo szwedzkiego się uczę i coraz bardziej mi się ten język podoba. W którymś momencie pomyślałam też, że dobrze byłoby każdy napis zrobić w innym, charakterystycznym dla danego języka stylu – stąd te ozdobne zawijasy przy wersji rosyjskiej i Old English przy angielskiej, polska jest pisana kursywą, a szwedzka geometryczna jak runy.

Szalik jest zrobiony w mojej ukochanej technice double knitting, która sama w sobie jest wymagająca, ale w przypadku liter te wymagania rosną. Wszystko przez to, że o ile dla wzoru graficznego nie mają znaczenia lewa i prawa strona robótki, bo po obu wychodzi taki sam, to w przypadku liter, jeśli robić metodą standardową dla DK, lewa strona będzie lustrzanym odbiciem prawej. A ja chciałam, żeby obie strony były jednakowo czytelne, żeby mi się znienacka „R” nie zamieniło w rosyjskie „Я”. To jest możliwe, ale wymaga szalenie dokładnego rozrysowania schematu – jak już jest schemat, to samo dzierganie to jest pestka, bo, w przeciwieństwie do standardowego DK, jedna kratka na schemacie odpowiada dokładnie jednemu oczku na drutach. Gapisz się na wzór i lecisz, nawet myśleć nie trzeba. Uwielbiam! :)

Początkowo chciałam jeszcze dołożyć w charakterze wykończeń naszywane szydełkowe śnieżynki i filcowe choinki, ale przyszywanie czegokolwiek to dla mnie bardzo nieprzyjemny proces, a tu jeszcze doszła presja czasu – szalik skończyłam około 10 grudnia, czas było go nosić :) a zanim bym się zebrała do szycia, to już by był Nowy Rok. Pomyślałam, że nic straconego, doszyję przed następnymi świętami. A potem pomyślałam, że co roku mogę dokładać coś nowego: najpierw śnieżynki, potem na przykład chwosty, w kolejnym sezonie filcowe choinki z naszytymi koralikami... I co roku będę miała nowy, choć stary szalik :)

Ogólnie jestem z siebie dumna, ale jeszcze bardziej po prostu cieszę się, że mam coś, co chciałam, co zrobiłam, i co wygląda dokładnie tak, jak planowałam. I sprawia mi radość :)

Na każdym etapie, od projektu poczynając, towarzyszyła mi Fryga :) Bo jakże to tak, coś się dzieje i kot ma w tym nie uczestniczyć?! Nie byłby kotem :)

Technicznie jest to Flora Dropsa (6 motków: po trzy bieli i czerwieni) na drutach nr 3.5, szerokość ok. 25 cm, długość powyżej 2 metrów.